🌙 Rahat Uyku

Empati mi, Yargı mı? Günün sonunda seni hangi tarafta bırakan kararlar veriyorsun?

Hepimiz Bir Yorumcuyuz…

Ne çok seviyoruz başkalarının hayatları hakkında fikir yürütmeyi.

“Şöyle yapsaydı, böyle olsaydı, o kişiyle neden konuştu, bunu neden yaptı…”

Sanki herkesin hayatına dışarıdan bakıp içini de biliyormuşuz gibi.

Son zamanlarda bunu çok sık görüyorum.

Başkalarının kararlarını sorgulamak, onları kendi değer ölçülerimizle yargılamak…

Ama kimsenin hayatını tam olarak bilmeden bu kadar kolay yorum yapmak ne kadar doğru?

Hiç Düşündün mü?

Birini yargılarken onun hangi şartlar altında o kararı verdiğini biliyor musun?

O davranışı sergileyen kişinin geçmişi, yaşadığı travmalar, imkânsızlıkları ya da çaresizliği hakkında bir fikrin var mı?

Ailesinin desteğiyle büyümüş biriyle, problemli bir ailede büyümüş ya da çeşitli sebeplerle ailesiz büyümek zorunda kalmış sevgisiz ve zorlu bir ortamda hayata tutunmaya çalışan birinin aynı tepkiyi vermesini bekleyemeyiz.

Aynı olayda herkesin verdiği tepki farklıdır, çünkü herkesin hikâyesi farklıdır.

En Basit Değerlendirme Mekanizması: Vicdan

Bizden istenen tek şey çok karmaşık değil aslında.

Empati kurmak ve yargılamadan önce bir durup düşünmek.

Bunun da ölçüsü çok basit bir soruda gizli:

👉 Yatmadan önce başını yastığa koyduğunda huzurlu musun?

Günün sonunda, tüm yaşadıklarını tüm verdiğin kararları, borçlarını, alacaklarını, yaptıklarını, yapacaklarını yastığa başını koyunca düşünürsün doğru mu yaptım, nasıl daha iyi olurdu kararlarının hesabını kendine verirsin.

Tüm kararlarını, eylemlerini, konuşmalarını ve susmalarını düşün…

İçinden “doğru yaptım” diyebiliyorsan, hesabını kendine verebiliyorsan, mesele bitmiştir.

Kendi Mahkemen, Kendi Cezan

Hayat, kendi içinde kurduğumuz bir mahkeme.

Ne yaparsan yap, sonunda sadece kendine hesap veriyorsun.

Kendi kararlarının bedelini sen ödüyorsun, ödülünü de sen alıyorsun.

Ve bu yolun sonunda seni bekleyen en kıymetli şey:

Rahat Uyku.

Üzerine düşünelim, esenlikler dilerim…